کوچه مشخص نیس این رو ب رو دریاست زیبایی محض حتی خدا اینجاست ..........
تو باز می رقصی با موج با مهتاب در باد من باز می رقصم کنج اتاق خواب در باد
تو مه فرو میریم سال هزار و چند با تو
هر روز پرواز از تجریش تا در بند با تو............................
پرواز میکردیم تا کافه توی برف هی حرف پشت حرف هی حرف پشت حرف
مثه پس کوچه های پاییزم ریه هام خش خش ان پر از برگن
سنو سالی نداره رابطمون اکثر عاشقا جوون مرگن......
آنچه داروی درد انسان است کافه ای دنج در لواسان است
ساکت و بی صدا و خوش منظر کافه ای باب طبع اهل هنر
کافه ای دور از این هیاهوها غرق در عطر یاس و شب بوها
که در آن مثل باغ های بهشت بشود شعر و قصه خواند و نوشت
کافه ای که در آن نه پیامک بکار می آید نه صدای هوار می آید
کافه ای که در آن هیاهو نیست وب و جی میل و سایت یاهو نیست
جز صدای بنان نمی آید بوی سیگار از آن نمی آید
گرچه یک خرده لوس و رویایی است کافه ای واقعا تماشایی است
این روزا بیشتر به وبلاگ سر میزنم و مثه عقده ای ها روزی 2 3 بار پست میزارم . آخه خیلی وقت بود که میخواستم همچین فضایی بسازم ولی نمیدونم چی شد که نشد .... خلاصه از هفته بعد حتمن قولی که در پست های قبلی دادمو انجام میدم و بندهای 1 و 2 و 3 رو اجرا میکنم
از امروز میخام آخر هر هفته وبلاگو به روز کنم و یه سری موضوعاتی بهش اضافه کنم تا خوندش جذاب تر بشه حتی اگه زحمت نوشتنش 2 برابر بشه
اول موسیقی
دوم جمله ای از جنس فهم
خوشی های هفته ی جاری
سلام دومین روز کاریم مبارک :))
امروز 11 اسفند 94 بنده جهت تمدد اعصاب یه گوشه ای از اتاقم نشستم و به موزیک گوش میدم
یک چیز خوب درمورد موسیقی این است
که وقتی تو را در برمیگیرد هیچ رنجی حس نمیکنی "باب مارلی"
من به موسیقی مریضم( برخلاف قضاوت مغرضانه ای که یه عده ای از دوستان به موسیقی دارن)
جمله ای ازجنس فهم
وقتی کسی از چشم کسی با شتاب و سهمناک سقوط میکند کوفتگی
قلب و مغز صاحبِ چشم از کبودی های بدنِ سقوط کننده دردناک تر است
صدای موسیقی درونم رو دگرگون میکنه آرامش درونمو مدیون اونم.
مثل یه همراه یه رفیق برام میمونه . با موسیقی سخت ترین کارا برام آسون میشه . دوس دارم
همیشه با هم رفیق باشیم . دوستم بمونه . موسیقی تنها رفیقیه ک ازش خسته نمیشم .
خدایا کاش بشه یه روزی به آرزوم برسم
